اثربخشی بازی درمانی عروسکی و تحلیل رفتار کاربردی (ABA) بر ارتباط موثر در کودکان پسر مبتلا به اوتیسم (6 تا 12سال)

زمینه و هدف: اختلال طیف اوتیسم، اختلالی عصب شناختی است که به طورمعمول خود را در دوره نوپایی نشان می دهد. این اختلال از توانایی کودک در برقراری ارتباط با دیگران، اجتماعی شدن و مشارکت با دیگران جلوگیری می کند واژه اختلال طیف اوتیسم برای اشاره به افرادی به کار می رود که دامنه اندکی از روابط شخصی و تعامل محدود شده با محیط دارند. یعنی نوعی گوشه گیری از کالبد زندگی اجتماعی به درون خود. اختلال طیف اتیسم مجموعه گسترده ای از رفتارهای نابهنجار ادراکی، شناختی، زبانی و اجتماعی را در برمی گیرد هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روش های بازی درمانی عروسکی و تحلیل رفتار کاربردی (ABA) بر مهارت کلامی در کودکان پسر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، 6 تا 12 سال بود.روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون 2 گروهی بود. جامعه آماری شامل تمام کودکان پسر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با دامنه سنی 6 تا 12 سال در شهر تبریز بود که توسط مراکز اوتیسم و توانبخشی تحت نظر اداره بهزیستی استان غربالگری شده و اوتیسم تشخیص داده شده بودند که تعداد آنها 219 نفر بود. در این راستا، با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس، تعداد 20 نفر انتخاب شدند و بطور تصادفی، در دو گروه بازی درمانی عروسکی و تحلیل رفتار کاربردی جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات برای این پژوهش پرسشنامه مهارتهای زندگی است که با توجه به اهداف پژوهش حاضر زیر مقیاس مهارت ارتباط موثر از این پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفت که در مجموع شامل 11سوال است. داده ها با روش تحلیل کوواریانس تک متغیره تحلیل شدند. یافته ها: طبق داده های به دست آمده در بهبود مولفه مهارت ارتباط موثر روش بازی درمانی عروسکی اثربخش تر بوده است.نتیجه گیری: درکل، به موجب برقراری ارتباط بهتر چشمی و برقراری رابطه کودک با عروسک در روش بازی درمانی عروسکی این روش موثر واقع گردید.

Keywords:

اوتیسم , بازی درمانی عروسکی , تحلیل رفتار کاربردی , ارتباط موثر