استراتژی های توسعه خودآگاهی، مهارت های تنظیم هیجانی و تاب آوری

هدف این استراتژی ها کمک به مراجعان برای توسعه خودآگاهی، مهارت های تنظیم هیجانی و تاب آوری بیشتر است که در نهایت آنها را قادر می سازد تا پنجره ای وسیع تر از تحمل را حفظ کنند.

_{استراتژی های توسعه خودآگاهی، مهارت های تنظیم هیجانی و تاب آوری}

درمانگران می توانند از استراتژی های مختلفی برای کمک به مراجعان جهت گسترش پنجره تحمل خود استفاده کنند. در درجه اول، استراتژی ها حول محور افزایش ظرفیت مراجع برای مدیریت استرس و تنظیم موثر احساساتشان متمرکز است.

برخی از رویکردهای رایج برای گسترش پنجره تحمل

 _{۱. آموزش روانی}

ارائه اطلاعات به مراجعان در مورد پنجره تحمل و چگونگی تاثیر استرس بر بدن و ذهن می تواند به آنها کمک کند تا پاسخ های خود را بهتر درک کنند (وسلی و همکاران، ۲۰۰۸).

آموزش روانی به مراجعان این امکان را می دهد که تشخیص دهند چه زمانی به لبه های پنجره خود نزدیک می شوند و راهبردهای مقابله ای را به طور فعال اجرا کنند.

_{۲. تکنیک های ذهن آگاهی و زمینه سازی}

تمرین هایی مانند مدیتیشن، ذهن آگاهی، تمرین های تنفس عمیق و تکنیک های زمینه سازی می تواند به مراجع کمک کند تا بر شرایط حال حاضرش متمرکز بماند و به احساسات بدنی خود متصل شود (Follette و همکاران، ۲۰۰۶).

این تکنیک ها می توانند به ویژه برای تنظیم احساسات و مدیریت علائم بیش از حد برانگیختگی با آرام کردن سیستم عصبی و کاهش اضطراب مفید باشند.

_{۳. آموزش مهارت تنظیم هیجان}

درمانگران مهارت های خاصی را برای تنظیم احساسات و سطوح فیزیولوژیکی به مراجع آموزش می دهند. این ممکن است شامل تکنیک هایی مانند آرام سازی پیشرونده عضلانی، تصویرسازی هدایت شده یا فعالیت های خود آرام بخش حسی باشد (راوش و همکاران، ۲۰۰۶).

با یادگیری تعدیل سطوح برانگیختگی، مراجعان می توانند پنجره تحمل خود را گسترش دهند و به طور موثرتری با عوامل استرس زا کنار بیایند.

_{۴. رویکردهای آگاه از تروما}

برای مراجعانی که تروما را تجربه کرده اند، درمانگران از مداخلات آگاهانه از تروما برای رسیدگی به زخم های عاطفی زمینه ای و ایجاد تاب آوری استفاده می کنند. این ممکن است شامل تکنیک هایی مانند درمان شناختی- رفتاری متمرکز بر تروما، حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکات چشم، یا تجربه جسمانی باشد (ووگان و همکاران، ۱۹۹۴).

این رویکردها به مراجع کمک می کند تا خاطرات و احساسات آسیب زا را در یک محیط امن و حمایتی پردازش کند و به تدریج ظرفیت آنها را برای تحمل پریشانی گسترش دهد.

_{۵. بازسازی شناختی}

درمانگران به مراجع کمک می کنند تا الگوهای فکری و باورهای ناسازگاری را که به اختلال در تنظیم عاطفی کمک می کند، شناسایی و به چالش بکشند.

با تغییر چارچوب تفکر منفی یا فاجعه آمیز، مراجعان می توانند روش های انطباقی تری برای تفسیر و پاسخ به عوامل استرس زا ایجاد کنند، که به آنها کمک می کند تا در پنجره تحمل خود باقی بمانند.

_{۶. آموزش مهارت های بین فردی}

توسعه روابط بین فردی سالم و شبکه های حمایتی برای گسترش پنجره مدارا ضروری است. درمانگران ممکن است مهارت های ارتباطی موثر، تکنیک های تعیین مرز و راهبردهای حل تعارض را برای بهبود روابط و کاهش عوامل استرس زای رابطه به مراجع آموزش دهند.

به طور کلی، هدف این استراتژی ها کمک به مراجعان برای توسعه خودآگاهی، مهارت های تنظیم هیجانی و تاب آوری بیشتر است که در نهایت آنها را قادر می سازد تا پنجره ای وسیع تر از تحمل را حفظ کنند.