بررسی تجربی اثر کاهش عرض تیر بر بازده برداشت کننده انرژی ارتعاشی پیزوپلیمری

هم اکنون برداشت انرژی ارتعاشی با ماده پیزوالکتریک، می تواند بیش از 300 میکرووات بر سانتی متر مربع توان تولید کند و این امر موجب شده تا این روش، به یکی از روش های مناسب برداشت انرژی برای تامین توان وسایل الکترونیکی با توان کم مطرح گردد. استفاده از مواد و تکنولوژی جدید در ساخت برداشت کننده های انرژی، می تواند مشکلات موجود در سازه های فعلی را تا حد زیادی رفع نماید. در این کار به کمک مواد پیزوپلیمری EAPap که فیلم نازکی از سلولز می باشند، تیرهای یکسردرگیر برداشت کننده انرژی ساخته شده و سپس به تیرهایی با عرض کوچکتر و یکسان تقسیم گردیده اند. یک بار یک تیر به دو قسمت مساوی و بار دیگر به سه قسمت مساوی تقسیم بندی شدند. سپس تیرهای با عرض کمتر به صورت سری و موازی به یکدیگر متصل شده، اثر نوع اتصال نیز بررسی گردید. مشاهده شد که با تقسیم یک تیر به چند تیر با عرض کمتر و اتصال سری یا موازی تیرها، جریان، ولتاژ و در نتیجه توان خروجی تیرها افزایش می یابد. اتصال موازی تیر ها، موجب ایجاد جریان بیشتر و اتصال سری، موجب ایجاد ولتاژ بیشتر گردید.

Keywords:

برداشت انرژی ارتعاشی , پیزوالکتریک , توان تولیدی , پیزوپلیمر سلولزی