جایگاه نشانه شناسی در چیستی معیارهای زیبائی در آموزش طراحی معنامحور مسکن

زیبایی به عنوان بخشی از نیازها و فرهنگ انسان، همواره در طیفی میان دوقطب ذهنیت و عینیت در حرکت بوده است؛ اما آن چه امروزه در آموزش معماری مشاهده می شود، نگرش به زیبایی شناسی از باب عینیت است و ذهنیت ادراک کننده به عنوان وجه دیگر موثر بر دریافت زیبایی مغفول می ماند. ا ین امر علاوه بر عدم تامین آرامش مخاطبان در ارتباط با اثرهای معماری، بی توجهی به هویت و مسائل فرهنگی که خود معلول عدم توجه به بستر شناسی است، را به عنوان یکی از مهمترین آسیب های معماری معاصر در پی خواهد داشت. پژوهش بر آن است تا معیارهای زیبایی شناسی را از باب ذهنیت گرایی و با تاکید بر نشانه شناسی پژوهش نماید. این امر با هدف تقویت معنامحوری در سطوح آموزش طراحی از طریق معرفی معیار زیبایی شناسی در قالب ارائه فرایند طراحی مبتنی معنامحوری در راستای ارزش نهادن بر بستر شناسی و فرهنگ و هویت صورت می گیرد و در این راستا به تحلیل مسیر، تحلیل عامل و سپس مدلیایی پرداخته می شود. روش های تحقیق پیمایشی و همبستگی، با استفاده از ابزار تحقیق پرسشنامه پاسخ بایست و با نمونه گیری از اساتید و دانشجویان معماری دانشگاه های شهر تهران بکار گرفته شده اند. بر این اساس معیار زیبایی در آموزش طراحی معنامحور مسکن با رویکرد نشانه شناختی، ارزیابی خوانش محور جمعی نشانه ها تبیین می گردد.

Keywords:

زیبایی , نشانه شناسی , طراحی , آموزش , معماری