ملاحظات انتقادی: نقد شیوه های خوانش و پژوهش در مطالعات هنر اسلامی

هدف اصلی این مقاله، مطالعه و نقد شیوه های مطالعات هنر اسلامی به منظور طرح نظریه ایجدید در این حوزه است. روش بررسی پژوهش حاضر، روش تحلیلی-انتقادی نظریه ها ویافته هاست و اطلاعات آن به شیوه اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری شده اند. در این مقالهبا طرح یافته های پژوهشی، مسیله مغالطه و کلی گویی های سنت گرایان برای به حاشیه راندنمفاهیمی چون قدرت، فرهنگ و ایدیولوژی در متن های هنری دوران اسلامی، مورد بررسیانتقادی قرار گرفته است. بر این اساس، از بین شیوه های فرضیه پردازی شد ه ای که برآیند تحلیلمتون پژوهشی در این حوزه بوده و توسط پژوهشگران این مقاله تدوین شده اند، شیوه خوانشخیالی-حکمی (سنت گرا) مورد تحلیل انتقادی قرار می گیرد.نتایج این مقاله پس از شرح خوانش گفتمانی، حاکی از آن است که شیوه های رایج در مطالعاتهنر اسلامی در قلمرو تحلیل های ذهنی، توصیفی و ماهیت گرایانه دچار سفسطه های تفسیریو مغالطه های درون گرایانه هستند که گفتمان های پنهانی و موثر در تبیین سازوکارهایفرهنگی هنر اسلامی را از دایره مطالعاتی خود خارج کرده اند و فاقد روش شناسی مطالعاتیهستند. ازاین رو، طرح نظریه گفتمان هنر پیرااسلامی و نیز طبقه بندی جدیدی از روش هایمطالعاتی هنر در ملل اسلامی، از دیگر نتایج این پژوهش انتقادی محسوب می شود.

Keywords:

هنر , فرهنگ , پیرااسلامی , روش , گفتمان , قدرت