دلایل و لوازم تلقی حداکثری از دین

اهمیت تعیین حدود و ثغور دیانت در زندگی فردی و اجتماعی انسان به دلیل ثمرات و نتایج وسیع نظری و عملی آن برکسی پوشیده نیست. فهم های متفاوت از دین، فلسفه نبوت و ابعاد نیازمندی بشر به دین در این بحث نقش تعیین کننده ای دارد. در برخی تلقی ها، نیاز به دین امری حداقلی قلمداد شده است و در برخی دیگر حداکثری. در مقاله حاضر مبانی و لوازم تلقی حداکثری از دین بررسی شده است. بنابر ادله متعددی که در ضرورت وجود دین از جانب فلاسفه و متکلمین ارایه گردیده است، به ویژه بر پایه باور به: 1. وحدت و یگانگی ابعاد مختلف شخصیت انسان؛ 2. درهم تنیدگی واقعیت بیرونی؛ 3. لطاف و اثرپذیری فوق العاده روح انسان از کلیه علل و عوامل پیرامونی؛ حداکثری بودن قلمرو دین بر کرسی اثبات می نشیند. در ادامه به لوازم نگرش حداکثری در ابعاد مختلف دین پرداخته شده است، از جمله نگرش حداکثری به: کمال دین، جوهره دین، ربط علم و دین، اجتهاد و مسیله سعادت و ربط سعادت دنیوی و اخروی.

Keywords:

دین حداکثری , قلمرو دین , جوهر دین , فلسفه نبوت , علم و دین , سعادت