ارزیابی صفات ظاهری و فیتوشیمیایی برخی از توده های گشنیز ( Coriandrum (sativum L. ایرانی

با توجه به اینکه گشنیز عمدتا برای دانه کشت و کار میشود، واریته هایی که دارای عملکرد دانه بیشتر باشند، مطلوب هستند. ازآنجایی که عملکرد یک صفت کمی پیچیده و به شدت تحت تاثیر محیط قرار میگیرد و معمولا وراثت پذیری پایینی دارد، بنابراین بررسی رابطه ی بین عملکرد و اجزای آن، راندمان برنامه های اصلاحی را با تعیین معیار انتخاب مناسب، بهبود میبخشد. به منظور بررسی تنوع عملکرد برخی از توده های گشنیز ایرانی براساس صفات مورفولوژیکی و فیتوشیمیایی،26 توده از نقاط مختلف کشور جمع آوری شد و آزمایشی به صورت طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار در شرایط مزرعه ای در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1398 انجام شد. نتایج تجزیه واریانس داده ها تفاوت معنیداری بین صفات مورد بررسی نشان داد که بیانگر وجود تنوع ژنتیکی بین توده ها بر میزان صفات مورفولوژیکی و فیتوشیمیایی توده های گشنیز است. براساس نتایج تجزیه واریانس داده ها ، تفاوت معنیداری در صفات مورفولوژیکی تعداد گره، تعداد میانگره، طول میانگره، تعداد برگ، طول ساقه ی گلدهنده، وزن تر ریشه، وزن تر ساقه، وزن تر برگ، وزن خشک ریشه، وزن خشک ساقه و وزن خشک برگ و همچنین میزان فنول مشاهده شد. در مجموع مقایسه میانگین صفات نشان داد که توده های سیاهکل، اردبیل و آبادان از سایر توده ها برتر بودند.

Keywords:

آنتوسیانین , صفات فیتوشیمیایی , صفات مورفولوژیکی , فنول , گشنیز