اثر بخشی درمان وجودی بر افزایش سلامت روان زنان رها یافته از سرطان سینه ساکن در شهر نجف آباد

مقدمه: اکثر بیماریها به خصوص بیماریهای صعب العلاج و ناتوان کننده، مشکلات روانی بسیاری را به همراه دارند. بیماران رها یافته از سرطان سینه به سبب مشکلات و مصائبی که در طی روند درمانی با آن مواجه بودند اغلب سلامت روان پایینی دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان وجودی بر افزایش امید به زندگی و سلامت روان زنان رها یافته از سرطان سینه ساکن در شهر نجف آباد انجام پذیرفت.روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون/پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش است. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان رهایافته از سرطان سینه شهر نجف آباد در بهار و تابستان سال 97 بود که به روش نمونه گیری در دسترس 36 نفر از زنانی که دوره های درمان جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی را گذرانده و در حال مصرف داروی تاموکسیفن بوده و 5 - 3 سال از آخرین مرحله درمان ایشان گذشته بود در دو گروه آزمایش و کنترل 18 نفر در هر گروه قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه چک لیست نشانه های اختلالات روانی SCL-25 بود. سپس بسته آموزش مداخله ی درمان وجودی به شیوه گروهی طی 10 جلسه ی مشاوره ای هفته ای 100 دقیقه ای روی گروه آزمایش اجرا شد.یافته ها: یافته ها نشان داد زنانی که مداخله ی درمان وجودی گروهی را دریافت کرده بودند میزان سلامت روان آنان افزایش یافته بود p<0/05 .نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر اثربخشی رویکرد درمان وجودی در سلامت روان زنان رها یافته از سرطان سینه بود

اثر بخشی درمان وجودی بر افزایش سلامت روان زنان رها یافته از سرطان سینه ساکن در شهر نجف آباد Keywords:

درمان وجودی , زنان رها یافته از سرطان سینه , سلامت روان.