بررسی اثربخشی آموزش گروهی خودکارآمدی برسبک های اسنادی درمعلولین جسمی حرکتی18-30 شهرستان آبادان

این تحقیق با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی خودکارآمدی بر سبک های اسنادی در معلولین جسمی وحرکتی انجام شده است. طرح پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آز مون با گروه کنترل بود. گروه آزمایشی و کنترل به روش تصادفی انتخاب شدند و قبل از اعمال مداخله ،هر دو گروه مورد پیش آزمون قرار گرفتندو در پایان مداخله جلسه آموزش گروهی خودکارآمدی نیز بر هر دو گروه پس آزمون اجرا گردید. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلولین جسمی حرکتی 30-18 ساله ثبت شده در وا حد توانبخشی اداره بهزیستی شهرستان آبادان در سال 1393 بود. نمونه آماری به تعداد 30نفر بطور تصادفی ساده انتخاب و سپس در دو گروه 15 نفری در گروه های آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه سبک های اسنادی پتر سون وسلیگمن (1984) بوده است روش تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری تو سط برنامه SPSS انجام گرفته است. نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش خودکارآمدی گروهی سبک های اسنادی خوش بینانه را افزایش می دهد ولی باعث کاهش سبکهای اسنادی بدبینانه میگردد.

Keywords:

آموزش , معلول , خودکارآمدی , سبک های اسنادی.