بافت چربی سفید (WAT) و بافت چربی قهوه ای (BAT) و نقش چربی قهوه ای در افزایش متابولیسم و چربی سوزی در درمان چاقی

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 3,607

This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

BSCONF07_001

تاریخ نمایه سازی: 22 تیر 1399

Abstract:

هدف اصلی این مقاله بررسی نقش افزایش چربی های قهوه ای به صورت تبدیل بافت چربی سفیدبه بافت چربی قهوه ای و افزایش متابولیسم ودرمان چاقی است. این مقاله نتیجه بررسی مقالات مختلف موجود در دانشگاه های مختلف در سراسر جهان است. هارولد ساکس از بهداشت و درمان لس آنجلس و مایکل سیموندز از دانشگاه ناتینگهام ، انگلستان ،معتقد است که حفظ بفت چربی قهوه ای به گرمای بدن نوزادان کمک می کند ، اما با افزایش سن میزان آن کاهش می یابد. مقاله ای از دانشگاه هاروارد ارتباط بین لیپوکینین ، بافت چربی و ورزش را مورد بررسی قرار داد است. در این مطالعه شرکت کنندگان زن و مرد در گروه های سنی مختلف مورد آزمایش قرار گرفتند. این نتیجه با آزمایش روی موش ها نیز به اثبات رسید ، به طوریکه موشهاهورمونی به نام IRISINE ترشح کردند ، که بافت چربی سفید را به بافت چربی قهوه ای تبدیل می کند. این دقیقا همان واکنشی است که در بدن ما هنگام ورزش اتفاق می افتد ، چونIRISINE بدن ما دقا0ی مشابه IRISINE موش ها می باشد و با توجه به یافته های Sips و همکارانش (MIRABEGRON) دارویی که برای افراد مبتلا به بیش فعالی مثانه تجویز می شود می تواند فعالیت بافت چربی قهوه ای را تقویت کند. اخرا0ی دانشمندان دریافته اند ، موادی مانند لپتین که توسط چربی شکم ترشح می شوددر رابطه بین چربی احشایی و زوال عقل دخیل است. مطالعات مختلف در مورد کپسایسین موجود در فلفل قرمز تند نشان داده است که ترکیب آن در رژیم غذایی حیوانات آزمایشگاهی توانسته است تولید چربی قهوه ای را افزایش دهد. در مطالعه دانشمندان ژاپنی ، افزودن کپسایسین به رژیم غذایی نشان داد که متابولیسم افزایش می یابد، بنابراین کپسایسین می تواند یک هدف دارویی جالب برای درمان چاقی مورد توجه قرار گیرد. محققان معتقدند سلولهای بنیادی مسئول تولید بافت چربی قهوه ای نیستند و فقط با افزایش سن غیرفعال می شوند ، بنابراین دوباره می توانند فعال شوند.

Authors

محبوبه طالبی مهردار

گروه زیست شناسی ، دانشکده بیوشیمی ، دانشگاه پیام نور ، تهران

اکرم جهانگیرخان

گروه زیست شناسی، دانشجوی بیوشیمی ، دانشگاه پیام نور ، تهران