بررسی جریان هوای ناپایا در یک بیمار دارای تنگی مجرای بینی

رشد چشمگیر در توان محاسبات همراه با پیشرفت تکنولوژی موجب شده است تا فرآیند شبیه سازی در چند دهه گذشته به عنوان ی ک جایگزین مقرون به صرفه در تحلیل جریانهای واقعی و همچنین در تستهای تجربی که قابلیت تجدید آنها وجود ندارد، مورد استفاده قرار گیرد. البته لازم به ذکر است که نتایج به دست آمده از آن، در راستای تکمیل روشهای تجربی و تحلیلی است. در این مطالعه، جریان هوای آرام ناپایا1 در مجرای فوقانی سیستم تنفسی یک بیمار دارای گرفتگی بینی شبیه سازی شده و یک مدل واقعی سیستم تنفسی از بینی تا نای بدون حذف جزئیات، با استفاده از تصاویر سی تی اسکن توسعه یافته است. در شبیه سازی جریان از روش حجم محدود استفاده شده است. شبیه سازی با در نظر گرفتن هر دو فاز دم و بازدم برای دبی های تنفسی پایین معادل با فعالیتهای بدنی آرام انجام شده است. برای اعتبارسنجی داده های بدست آمده، مقایسه با نتایج مطالعات قبلی صورت گرفته و بررسی تطابق، نشان داد که اطمینان از صحت نتایج وجود دارد. بررسی داده های شبیه سازی نشان میدهد که با افزایش دبی جریان از 10 به 15 لیتر بر دقیقه تعداد گردابه ها در هر دو حفره بینی افزایش می یابد. در بیمار دارای گرفتگی در مجرای بینی، افت فشار جریان (در دبی 10 لیتر بر دقیقه) حداقل 4/23 برابر یک فرد سالم است. این ضریب برای دبی 15 لیتر بر دقیقه حداقل 4/80 خواهد بود.

Keywords:

جریان ناپایا , مجرای تنفسی واقعی , گرفتگی بینی , افت فشار