بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی با سازگاری اجتماعی در میان دانشجویان دختر و پسر

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی با سازگاری اجتماعی در میان دانشجویان دختر و پسردر دانشگاه های دولتی تهران می باشد. پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است در این نوع تحقیق رابطه میان متغیر ها بر اساس هدف تحلیل می گردد.از آن جا که ما در این تحقیق درصدد مشخص کردن رابطه سبک های دلبستگی با سازگاری دانشجویان هستیم و به دلیل این که متغیر مستقل ما از پیش تعیین شده است و امکان دستکاری هیچ یک از متغیر ها وجود ندارد ،لذا طرح مورد استفاده از توصیفی و از نوع پس رویدادی می باشد. جمعیت آماری شامل کلیه دانشجویان دختر و پسر ما قبل مقطع کارشناسی دانشگاه های دولتی تهران می باشند. روش نمونه گیری در این پژوهش خوشه ای چند مرحله ایی می باشد به این صورت که از میان دانشجویان دانشگاه های مختلط به طور تصادفی خوشه ایی انتخاب گردید.کل نمونه مورد بررسی 340 نفر بودند که به علت عدم دقت کافی در پاسخ گویی به سوالات تعداد نمونه به 300 نفر رسید.در این پژوهش جهت گرد آوری اطلاعات از دو پرسشنامه استاندارد شده استفاده شده است: پرسشنامه سبک دلبستگی))ASQ-R به وسیله ی والد ،فرالی و برنان تدوین شده است. تست شخصیتی کالیفرنیاCTP1 که دارای چند فرم است.نتایج تحقیق نشان داد که نشان داد که میان سبک دلبستگی به والدین و سازگاری اجتماعی دانشجویان رابطه وجود دارد.به این معنا که افرادی که دارای سبک دلبستگی ایمن هستند ،از میزان سازگاری بیشتری برخوردارند و هر چه سبک دلبستگی از سطح ایمنی دور تر می شود ،میزان سازگاری در افراد کمتر می شود .

Keywords:

سبک دلبستگی , سازگاری اجتماعی