بررسی رابطه کمال گرایی و پیشرفت تحصیلی در بین دانش آموزان متوسطه دوم شهر یزد

کمال گرایی که از اوایل قرن بیستم مفهوم مورد علاقه روان شناسان بوده عبارت است از گرایش افراطی افراد به بی عیب و نقص بودن، نابخشودنی دانستن اشتباهات خود و مدام نگران پیامد های شکست بودن. می توان گفت که کمال گرایی قدمتی به طول یک قرن دارد و اولین کسانی که به کمال گرایی به عنوان یک موضوع مهم رفتار انسان توجه داشتند، فیلسوفان و حکیمان بودند که ویژگی اصلی کمال گرایان را سخت گیری و دقت بیش از حد می دانستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه کمال گرایی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر یزد انجام شده است. فرضیه های عنوان شده عبارتند از این که بین کمال گرایی و پیشرفت تحصیلی رابطه وجود دارد و این که در صورت کنترل کمال گرایی می توان شاهد اثرات مثبت آن روی پیشرفت تحصیلی دانش آموز بود و همین طور عدم کنترل آن افت تحصیلی واثرات سوء شامل افسردگی و منزوی شدن را در پی دارد. حجم نمونه آماری 100 نفر بود که به صورت تصادفی از بین جامعه آماری انتخاب گردید. پرسشنامه مقیاس کمال گرایی هیل و پرسشنامه کمال گرایی مثبت و منفی تری شورت و همکاران به عنوان ابزار پژوهش به کار گرفته شد. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که بین کمال گرایی و تحصیل دانش آموزان رابطه ی معنا داری وجود دارد که می تواند منجر به پیشرفت یا افت تحصیلی شود.

Keywords:

کمال گرایی , کمال گرایی مثبت و منفی , پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان متوسطه دوم