مقایسه ی اثر شش هفته فعالیت هوازی در محیط خشکی و آب، بر توان هوازی دختران جوان غیرفعال

مقدمه: توان هوازی از مهم ترین عوامل موثر در آمادگی جسمانی افراد محسوب می شود. به نظر می رسد اجرای فعالیت ورزشی در آب، اثر بیشتری بر افزایش میزان توان هوازی داشته باشد. روش: تعداد 30 نفر دختر غیرورزشکار 18-25 سال به طور تصادفی به دو گروه 15 نفری آب و خشکی تقسیم شدند. آزمودنی ها، به مدت شش هفته، 0جلسه در هفته، و 45 تا 60 دقیقه در هر جلسه با 60 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب، به فعالیت هوازی پرداختند.پیش و پس از اجرای فعالیت هوازی، با استفاده از آزمون راگپورت، میزان حداکثر توان هوازی آنها محاسبه گردید. جهت مقایسه ی پیش و پس آزمون از تست t وابسته، و مقایسهی نتایج پس آزمون در آب و خشکی از تستt مستقل، با سطح p›0/05 استفاده شد. تست آماری توسط SPSS نسخه 20 اجرا، و نمودارها توسط اکسل 2013 رسم گردید. نتایج: پس از اجرای شش هفته تمرین هوازی در مقایسه با پیش از فعالیت، نتایج آزمون راگپورت در هر دو گروه تمرین در آب و خشکی، افزایش معناداری در حداکثر توان هوازی نشان داد p=0/001 درحالیکه مقایسه ی گروه های تمرینی در آب و خشکی، تفاوت معناداری را در حداکثر توان هوازی، نشان نداد p=0/34 نتیجه گیری: به نظر می رسد که اجرای شش هفته فعالیت هوازی در آب و خشکی بر توان هوازی موثر باشد، اما بین این دو محیط، تفاوتی وجود ندارد

Keywords:

توان هوازی , آب , خشکی