بررسی راهکارهای افزایش اثربخشی آموزش زبان انگلیسی از دیدگاه دبیران شهر اصفهان

هدف این پژوهش شناسایی عوامل موثر بر اثربخشی آموزش زبان انگلیسی و ارائه راهکارهایی جهت افزایش اثربخشی آن است. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی – پیمایشی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل دبیران زبان انگلیسی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1396-97 بود. افزون بر این، به منظور تدوین جامع تر گویه های پرسشنامه چند مصاحبه صورت گرفت. برای انتخاب نمونه به منظور انجام مصاحبه از روش نمونه گیری هدفمند و برای انتخاب دبیران از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم استفاده شد. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته 54 گویه ای استفاده گردید و به منظور برآورد روایی سوالات پرسش نامه از روایی محتوا و نظر متخصصان استفاده شد. پایایی پرسش نامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ،./ 89 برآورد گردید و داده های پزوهش نیز با آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد هر شش مولفه استفاده از روش های فعال تدریس ، استفاده از امکانات و نرم افزارهای آموزشی ، عوامل مربوط به حیطه طراحی و تدوین برنامه درسی ، عوامل مربوط به ارائه و اجرای اثربخش ، عوامل مربوط به حیطه ارزشیابی و ویژگی ها و توانایی های معلم بر اثربخشی آموزش زبان انگلیسی موثر هستند و میانگین آنها از مبنای 3 بیشتر و سطح معنا داری آنها کمتر از (P<0/05) است و علاوه بر اینکه بر اثربخشی تاثیر دارند، میزان تاثیر آنها بیشتر از حد متوسط بوده است. همچنین مشخص شد از بین مولفه ها، بیشترین تاثیر را مولفه استفاده از روش های فعال تدریس، و کمترین تاثیر را عوامل مربوط به حیطه ارزشیابی از درس زبان دارا می باشد.

Keywords:

اثربخشی , آموزش زبان انگلیسی , برنامه درسی زبان انگلیسی , ارزشیابی