انسان شناسی از منظر قرآن کریم

انسان شناسی علم به انسان و احوالات نفسانی در بعد امور کلی و جزیی ، فردی و اجتماعی ، علوم تئوریک و عملی است. براین اساس علم انسان شناسی حوزه های بسیار گسترده ای از علوم و مکاتب فکری را در برمی گیرد. لذا باید ریشه های علم انسان شناسی را در علوم انسانی، هنر، علوم تجربی و مکاتب علوم اجتماعی جست وجو کرد. با ظهور اسلام و تعالیم وحیانی، قرآن به عنوان مهم ترین منبع، افق های جدیدی را درباره شناخت انسان گشود. قرآن باجهت دهی علوم و معارف دخیل در تربیت و هدایت انسان، معتقد است که انسان علاوه برجسم وجسمانیات، از روح و روحانیات نیز بهره مند است و اصولآحقیقت انسان روح است. به گونه ای قرآن تاکید دارد که انسان خود را بشناسد و جایگاه خود را در جهان تشخیص دهد و هدف این است که انسان خود را به مقام والایی که شایسته آن است برساند. این پزوهش تلاشی است در جهت بررسی انسان شناسی از منظر قرآن کریم می باشد. پرسش اصلی این پژوهش این است دیدگاه قرآن در مورد انسان شناسی همان شناخت انسان چیست. براساس یافته های پزوهش سعی براین است با هدف بررسی مفهوم انسان شناسی از منظر قرآن کریم و با روش توصیفی و تحلیلی و با استفاده از شیوه اسنادی و کتابخانه ای به بررسی مفهوم انسان شناسی از دیدگاه قرآن کریم بپردازد. نتایج این پژوهش بیانگر این است که در آموزه های قرآن ، پس از خدا انسان اساسی ترین موضوع به شمار آمده است تا جایی که قرآن تاکید دارد انسان خود را بشناسد و جایگاه خود را در جهان تشخیص دهد تا خود را به مقام والایی (تقرب به خدا) که شایسته آن است برساند

Keywords:

قرآن کریم , انسان , انسان شناسی , انسان شناسی قرآنی , اسلام