اثرانتقال فوتسال بر هماهنگی پسران خردسال مبتدی و حرفه ای

هدف از این پژوهش، بررسی اثر انتقال ورزش فوتسال بر هماهنگی چشم و دست و هماهنگی دو دستی پسران خردسال 7 تا 10 سال شهر وارمین بود . در این پژوهش تعداد 30 پسر خردسال فوتسالیست مبتدی (با سابقه کمتر از 5 ماه فعالیت و ماهر (با سابقه دو سال فعالیت در لیگ استان از شهرستان ورامین به طور هدفمند انتخاب و در دو گروه 15 نفر مبتدی و 15 نفر ماهر مورد بررسی قرار گرفتند. جهت ارزیابی هماهنگی چشم و دست آزمودنی ها، آزمودنی در حالت ایستاده دست ها را از طرفین باز می کرد و در مدت 90 ثانیه می بایست 4 حرکت صحیح انجام دهد، به این صورت که نوک انگشت اشاره را به بینی بزند، این آزمون یک مرتبه انجام شد. همچنین، برای آزمون هماهنگی دو دستی، آزمون پرتاب و دریافت با دو دست توسط آزمودنی به تعداد 5 کوشش انجام شد. با توجه به عدم توزیع نرمال داده ها توسط آزمون شاپیرو-ویلک (P 0/05 از آزمون یو مان ویتنی جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که تمرینات فوتسال بر هماهنگی چشم و دست P= 0/317 و هماهنگی دو دستی (P=0/081 تاثیر معنی داری ندارد. همچنین، بین میانگین هماهنگی چشم و دست (P =0/97 و هماهنگی دو دستی (P=0/86 در گروه های مبتدی و حرفه ای تفاوت معناداری مشاهده نشد. براساس نتایج، تمرینات فوتسال موجب بهبود هماهنگی چشم و دست و هماهنگی دو دستی نمی شود. لذا، اینگونه به نظر می رسد که تمرینات فوتسال بیشتر منجر به هماهنگی عصبی- عضلانی عمومی و به ویژه هماهنگی اندام تحتانی می شود و نمی تواند موجب بهبود انتقال یادگیری هماهنگی چشم و دست و هماهنگی دودستی به عنوان هماهنگی بالاتنه شود. براساس نتایج، تمرین فوتسال موجب بهبود هماهنگی چشم و دست و هماهنگی دو دستی نمی شود. لذا، اینگونه به نظر می رسد که تمرینات فوتسال به عنوان تمرینات بیشتر موثر بر اندام تحتانی نمی تواند موجب بهبود انتقال یادگیری هماهنگی چشم و دست و هماهنگی دودستی به عنوان هماهنگی بالاتنه شود.

Keywords:

فوتسال , هماهنگی چشم و دست , هماهنگی دو دستی , اثر انتقال , فعالیت بدنی