گونه شناسی کاخ های باستانی ایرانی (هخامنشی، اشکانی، ساسانی)

کاخ های باستانی ایرانی همواره نقش شکوه مندی بر معماری ایران داشته و با توجه به ویژگی های بارز خود پایه گذار بسیاری ازعناصر و تزئینات در معماری دوره اسلامی شده است. این کاخ ها نشات گرفته از جامعه،فرهنگ و اقلیم ایران بوده و با اینکه دردوره هایی مانند اشکانیان زمینه برای تقلید از معماری یونانی فراهم بوده ، ولی معماری ایران هرگز تن به استفاده کورکورانه ازعناصر و ویژگی های معماری آنها نداده و فرهنگ و اقلیم را در آن لحاظ کرده است، اما با این حال معماران باستانی ایران موافقبکارگیری عناصر مثبت خارجی به ویژه در تزئینات بوده و نمونه بارز آن را در معماری هخامنشیان می توان یافت. کاخ هایباستانی سعی در ارائه تمام قد از شکوه و عظمت شاهان ایران داشته و ارتفاع گرایی، تناسبات طلایی و ایجاد حس ابهت، نقش پررنگی در نما سازی آن داشته است. این امر در دوره هخامنشی با ساخت صفه ها و ستون های بسیار بلند و در دوره های بعدی بابکارگیری از طاق های عریض و رفیع مشهود است. هر چقدر که این کاخ ها در ارتفاع و تزئینات بی همتا و پیچیده بودند اما درشکل دهی به فضاها، ساده به نظر رسیده و تقارن و رعایت سلسه مراتب فضایی در پلان های آنها به چشم می خورد. به نظر میرسد سادگی پلان ها بر حجم کلی نیز اثر کرده و بسیاری از آن ها شکلی چهارگوش (مستطیل و یا مربع) دارند.

Keywords:

کاخ های باستانی , آپادانا , درونگرایی