اثربخشی آموزش فراشناخت بر خودناتوان سازی تحصیلی، عزت نفس و هیجانات تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر کامیاران

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش فراشناخت بر خودناتوان سازی تحصیلی، عزت نفس و هیجانات تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر کامیاران می باشد. روش مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این تحقیق را تمامی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر کامیاران در سال تحصیلی 97- 98 تشکیل می دادند، که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از بین دانش آموزانی که دارای افت تحصیلی بودند و از طرف مدرسه به مرکز مشاوره آموزش و پرورش معرفی شده بودند، جمعا 30 نفر جهت شرکت در پژوهش انتخاب گردید. این 30 نفر به طور تصادفی با قرعه کشی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند، 15 نفر به عنوان گروه آزمایش و 15 نفر دیگر به عنوان گروه کنترل گمارده شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه خودناتوان سازی تحصیلی A-) SHS)، مقیاس عزت نفس کوپر اسمیت (2006) و پرسشنامه هیجان های تحصیلی پکران ( AEQ)استفاده شد. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ایی با فاصله ی 7 روز تحت آموزش های فراشناختی براساس پروتکل آموزشی ولز (2009) قرار گرفتند و برای تحلیل داده از تحلیل کواریانس چندمتغیری استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از این بود که آموزش فراشناخت بر خودناتوان سازی، عزت نفس و هیجانات تحصیلی در دانش آموزان تاثیر معناداری داشت. بدین معنا که آموزش مفاهیم فراشناخت منجر به کاهش میانگین نمره ی خودناتوان سازی تحصیلی، و افزایش عزت نفس و هیجانات تحصیلی مثبت در دانش آموزان گروه آزمایش شد . آموزش راهبردهای فراشناختی می تواند خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان وعزت نفس و هیجانات تحصیلی آنان را تحت تاثیر قرار داده و میزان آن را برای خودناتوان سازی کاهش و برای عزت نفس و هیجانات مثبت افزایش دهد؛ بنابراین می توان از آموزش فراشناخت جهت کاهش مشکلات دانش آموزان دارای نشانه های خودناتوان سازی تحصیلی استفاده کرد.

Keywords:

فراشناخت , خودناتوان سازی تحصیلی , عزت نفس , هیجانات تحصیلی.