اثر بخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر مشکلات خواب و بازشناختی هیجانی کودکان 12-8 سال مبتلا به اختلال بی نظمی خلق اخلالگر

اختلال بی نظمی خلق اخلالگر اختلالی جدید است که با قشقرق های تکرار شونده نامتناسب با سطح رشد کودک و همراه با خلق خشمگین و تحریک پذیری مداوم می باشد. این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر مشکلات خواب و بازشناختی هیجانی کودکان 12-8 ساله مبتلا به اختلال بی نظمی خلق اخلالگر شهر اصفهان انجام گرفت. این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه کودکان 12-8 ساله مبتلا به اختلال بی نظمی خلق اخلالگر مراجعه کننده به کلینیک های روانشناختی فعال در زمینه کودک و نوجوان شهر اصفهان درماه های اسفند97 و بهار سال 1398 شامل می شدند.از بین آنها30 کودک مبتلا که بر اساس مصاحبه بالینی و مصاحبه تشخیصی نیمه ساختار یافته K-SADS-PL (2016) توسط روانشناس بالینی تشخیص اختلال بی نظمی خلق اخلالگر را دریافت نموده و سایر ملاک های ورود به تحقیق را دارا بودند. به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی آزمودنی ها در دوگروه آزمایش و کنترل ( هر گروه 15نفر ) قرار گرفتند. آزمودنی ها در سه مرحله پیش آزمون ، پس آزمون و پیگیری به پرسشنامه مقیاس عادات خواب ( CSHQ )(2000 ) آزمون بازشناسی هیجان اکمن((2003 پاسخ دادند. گروه آزمایش در 8 جلسه 45 دقیقه ای رفتاردرمانی دیالکتیک را دریافت نمودند اما برگروه کنترل هیچ مداخله روانشناختی اعمال نگردید.نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازه های تکراری نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیک ، مشکلات خواب وبازشناختی هیجانی کودکان مبتلا به اختلال خلق اخلالگر را درمرحله پس آزمون کاهش داده و این اثر بخشی در مرحله پیگیری 45 روزه نیز پایداری خود را حفظ نمود. بنابر نتایج پژوهش حاضر، می توان از رفتار درمانی دیالکتیک به منظور کاهش مشکلات خواب و بازشناختی هیجانی این بیماران استفاده نمود.

Keywords:

بازشناختی هیجانی , مشکلات خواب , اختلال بی نظمی خلق اخلالگر , رفتاردرمانی دیالکتیک.