اثربخشی قصه درمانی بر اضطراب دانش آموزان پنجم ابتدایی شهرستان سیرجان

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی قصه درمانی بر اضطراب دانش آموزان پنجم ابتدایی شهرستان سیرجان بود. طرح پژوهش حاضر، از نوع نیمه آزمایشی بود که از طرح گروه کنترل نابرابر استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی مدارس مختلط شهرستان سیرجان در سال تحصیلی ۹۸-۹۷ به تعداد ۱۴۰۰ نفر بودند. نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد و به صورت تصادفی یکی از گروه ها به عنوان گروه کنترل و گروه دیگر به عنوان گروه آزمایش تعیین شدند. تعداد حجم نمونه۴۹ نفر بود که شامل گروه آزمایش (قصه درمانی) ۲۵ نفر و گروه گواه ۲۴ نفر میشدند. پس از حذف پرسشنامه های ناقص و مخدوش، در نهایت هر دو گروه آزمایش و گواه ۱۶ نفر شدند. ابزار پژوهش، مقیاس تجدید نظر شده اضطراب کودکان ریچموند (۱۹۷۸) بود. مداخله قصه درمانی با استفاده از قصه هایی متناسب با درک و فهم دانش آموزان در ۱۰ جلسه ۵۰ دقیقه ای برگزار شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش ۲۱ انجام شد. نتایج نشان داد که قصه درمانی در کاهش اضطراب دانش آموزان به میزان ۳۴ درصد تاثیر معنادار دارد .(p≤۰.۰۱)

Keywords:

قصه درمانی , اضطراب , دانش آموز , سیرجان