بررسی تاثیر بازیدرمانی بر بهبود پردازش هیجانی، تکانشگری و مهارتهای اجتماعی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی بر بهبود پردازش هیجانی، تکانشگری و مهارتهای اجتماعی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری اجرا شد. طرح پژوهش به صورت نیمهآزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون به همراه گروه کنترل بود. جامعه آماری، متشکل از کلیه دانش آموزان مقطع راهنمایی بودند که با تشخیص اختلال یادگیری در سال تحصیلی1397 در مراکز آموزشی و توانبخشی مشکلهای ویژه یادگیری شهر شاهرود مشغول دریافت مداخله های لازم بودند. بعد از انتخاب 30 آزمودنی واجد شرایط به عنوان نمونه پژوهش، به شیوه تصادفی 15 دانش آموزان در گروه آزمایش و 15 دانش آموزان در گروه کنترل قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس پردازش هیجانی باکر و همکاران، تکانشگری بارات و پرسشنامه مهارت اجتماعی ماتسون استفاده شد. در فرآیند اجرا، گروه آزمایش به مدت 12 جلسه یک و نیم ساعته تحت بازیدرمانی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. نتایج داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس نشان داد که بازیدرمانی بر پردازش هیجانی، تکانش وری و مهارت اجتماعی تاثیر دارد؛ به این صورت که منجر به بهبود پردازش هیجانی (افزایش هیجان مثبت و کاهش هیجان منفی)، کاهش تکانشگری و افزایش مهارتهای اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری میشود.

Keywords:

بازی درمانی , پردازش هیجانی , تکانشگری , مهارتهای اجتماعی , اختلال یادگیری