اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش پرخاشگری در دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش پرخاشگری در دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول انجام گرفت. روش این پژوهش نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول شهرتهران منطقه17 در سال تحصیلی 1396-1397 بوده است. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) در دو نوبت (پیش آزمون و پس آزمون) انجام شد. نمونه پژوهشی به صورت روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند و سپس سه مدرسه به صورت تصادفی انتخاب و از هر مدرسه دو کلاس انتخاب شدند و پس از اجرای پرسشنامه های متغیر وابسته 40 نفر از آزمودنی ها نمرات پرخاشگری بالا در پرسشنامه از بین این 6 کلاس به طور تصادفی انتخاب شده و در دو گروه 20 نفر آزمایش و 20 نفرکنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ای به صورت گروه ی تحت آموزش ذهن آگاهی قرار گرفت، در این مدت برای گروه کنترل هیچ آموزشی صورت نگرفت. برای بررسی آماری داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد آموزش درمان مبتنی بر ذهن آگاهی موجب کاهش پرخاشگری در دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول می شود.

Keywords:

اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی , پرخاشگری , در دانش آموزان.