بررسی و مطالعه رابطه بین مدیریت مشارکتی در سازمان ها ومیزان انگیزشی شغلی کارکنان در راستای افزایش بهره وری

گسترش فرهنگ مدیریت مشارکتی به سان رویکردی نو و جامع به کل مجموعه بخشی از هدف هایبلند مدت مدیریت است که نظام های اجرایی آن را با توجه به شرایط خاص سازمان طراحی و به مورداجرا می گذارند و با جابجایی فرد یا بروز اتفاقی خاص، متوقف نمی شود. یکی از عوامل اصلی و موثر دراجرای مدیریت مشارکتی، صداقت مدیریت است. در نظام مشارکت سازمانی، مدیران و کارکنان به تبادلنظر با یکدیگر می پردازند و همین امر منجر به ایجاد محیطی دوستانه و توام با اعتماد و اطمینان متقابلدر سازمان می شود. کارکنان با مشارکت در کارها خود را در سود و زیان سازمان سهیم می دانند و همهتلاش خود را با کمک مدیران در جهت افزایش کارایی و اثر بخشی سازمان به کار می گیرند. در نظاممشارکت سازمانی، مدیران برای رسیدن به هدف هایشان با راه حل های پیشنهادی بسیاری از سویکارکنان مواجه می شوند که پس از ارزیابی آن ها می توانند بهترین راه حل ممکن را انتخاب کنند. نکتهمهم در به کارگیری شیوه های مشارکتی توجه به موانع و دشواری های فرا روی مدیران در سازمان هاست،زیرا با کسب آگاهی در زمینه های اجرایی و درک صحیح موانع بهتر می توان به رویارویی با آنها پرداختو در صورت تعامل با کارکنان بهتر می توان به این مهم دست یافت. ضمن این که باید زمینه های لازماقتصادی، فرهنگی، سیاسی، ساختاری و … را برای اجرای موفقیت آمیز این نظام فراهم کرد تا اجرایآن با بحران مواجه نشود. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مدیریت مشارکتی و انگیزشی شغلیکارکنان می باشد. هدف از بررسی پژوهش حاضر توصیفی تحلیل می باشد.

Keywords:

مدیریت مشارکتی , مدیریت انگیزشی , تعامل با کارکنان , مشارکت سازمانی