تجلی پست مدرنیسم در اشعار حسین منزوی

پست مدرنیسم به مفهوم فراتجددگرایی، فرانوگرایی و پسانوگرایی است و مانند بسیاری از اصطلاحات و تعابیر دیگر دچار بی ثباتیو تزلزل در معناست؛ یعنی نظریه ای نظام مند با فلسفه ای جامع و فراگیر نیست، بلکه یک پیکره ی پیچیده و درهم تنیده و متنوعاز اندیشه ها، دریافت ها، تشخیص ها، شناخت ها، تفاسیر، تعابیر، برداشت ها، آراء و نظریات متفاوتی از فرهنگ رایج و ترسیم نماییاز کثرت پدیده های مرتبط به هم است. پست مدرنیته بیانگر سقوط یا دگرگونی و تحول تند در شیوه های مدرنیته ی سیاسی،اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است که از اواسط قرن نوزدهم تا اواسط قرن بیستم در بیشتر کشورهای صنعتی غرب وجه غالبو مسلط را دارا بود. از اصول و مولفه های پست مدرنیسم می توان به کثرت گرایی، نسبیت گرایی، هیچ انگاری، تاکید بر زبان وگفتمان و... اشاره کرد. با بررسی و تعمق در اشعار حسین منزوی میتوان نمونه های مختلفی از مولفه های پست مدرنیسم را یافت؛به همین دلیل، در این مقاله به صورت تحلیلی-توصیفی و با هدف شناخت و تعیین بسامد این مولفه ها، به تجلی پست مدرنیسمادبی در اشعار حسین منزوی پرداخته شده است.

Keywords:

پست مدرنیسم , شعر فارسی , حسین منزوی