مدیریت بحران در راستای حفظ و نگهداشت کارکنان

در عصر دانایی محور و اقتصاد مبتنی بر دانش و در پی بزرگتر و پیچیده تر شدن سازمانها و توسعه ارتباط تنگاتنگ و وابستگی های چند جانبه بین آنها زمینه مساعدی برای رشد کمی و کیفی فرصتها و تهدیدات فراهم ساخته است و احتمال و امکان وقوع حادثه و ایجاد بحران را افزایش داده است و در واقع بحران ها در سازمانها نهادینه شده اند. بحران به عنوان شمشیری دو لبه بستگی به رویکرد استراتژیک سازمان در قالب مدیریت بحران سازمانی دارد که خود از سه مرحله اصلی تشکیل شده که عبارتند از مدیریت بحران قبل، حین و بعد از وقوع بحران. با آگاهی از اینکه دیگر مزیت رقابتی سازمان بر پایه دارایی های نامشهود برقرار و استوار است، بنابراین بقاء و پایداری سازمانها در گرو فرایندهای شناسایی، جذب و نگهداری کارکنان نهفته است که پیکره سازمان را تشکیل می دهد از اینرو داشتن استراتژی و سناریویی مشخص برای حفظ و نگهداشت کارکنان فرایندی است نظام یافته جهت پیشگیری از بحرانها و یا مدیریت اثربخش آن در زمان وقوع. بر این اساس در این مقاله برآنیم که با استفاده از مطالعات کتابخانهای و مقالات علمی و پژوهشی این عوامل را شناسایی و مورد مطالعه قرار دهیم.

Keywords:

بحران , سازمان , مدیریت بحران , نگهداشت کارکنان