نقش حمایت های فردی، گروهی و بخشی بر قصد ترک شغل نیروی انسانی با تاکید بر نقش عوامل روانشناختی (مورد مطالعه: شرکت بیمه ایران استان البرز)

مطالعه حاضر با هدف ارائه یک مدل چند سطحی از تاثیر حمایت های فردی، گروهی و بخشی از نیروی انسانی بر قصد ترک شغل کارکنان انجام شد که به طور موردی در بیمه ایران مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق از نوع توصیفی – همبستگی بود که جامعه آماری آن را کارمندان شرکت بیمه ایران به تعداد 103 تشکیل داد. در این تحقیق به منظور تعیین حجم نمونه آماری از جدول مورگان استفاده شد و بر همین اساس تعداد 83 مورد ازکارمندان شرکت بیمه ایران به عنوان نمونه در این مطالعه شرکت نمودند.به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد بهره گرفته شد. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که میان حمایت بخشی، حمایت سرپرستی، اعتماد گروهی، رفتار شهروندی، مبادله رهبر-پیرو و رضایت شغلی به ترتیب به میزان -0/72، -0/74، -0/27 ، -0/86 ، -0/61 و -0/53 رابطه منفی معناداری با قصد ترک شغل کارکنان وجود دارد. از سویی دیگر نیز میان خستگی عاطفی، استرس شغلی و فرسودگی شغلی با قصد ترک شغل کارکنان همبستگی مثبت معناداری به ترتیب به میزان 0/57، 0/61 و 0/60 قابل مشاهده است. نتایج مدل سازی معادلات ساختاری نیز نشان داد که مجموعه عواملی که در مدل نظری پژوهش حاضر، بر قصد ترک شغل تاثیرگذار بودند، می توانند به میزان 69/5 درصد از تغییرات قصد ترک شغل را تبیین نمایند .(R2= 0 .695)

Keywords:

حمایت فردی , حمایت گروهی , حمایت بخشی , قصد ترک شغل کارکنان.