ارزیابی تنوع ژنتیکی و به گزینی جمعیت های میگوی سفید غربی پرورشی ایران

در این مطالعه جمعیت های مختلف میگو در کشور از طریق تعیین تاریخجه، منشا ورود مولدین میگوی سفید غربی به کشور و همچنین استفاده از شاخص های ژنتیکی میزان هتروزیگوسیتی مشاهده شده، هتروزیگوسیتی قابل انتظار، میزان فراوانی آللی، ضریب هم خونی، تمایز ژنی، فاصله ژنتیکی و شباهت ژنتیکی شناسایی شدند. به گزینی میگوها در نسل های مختلف بر اساس شاخص های ژنتیکی و فنوتیپی صورت پذیرفت. بر اساس نتایج سه جمعیت مولوکایی، ترکیبی و های هلث در کشور شناسایی شد که به دلیل شباهت ژنتیکی میگوهای دو جمعیت مولوکایی و ترکیبی، بمنظور افزایش میزان تنوع ژنتیکی میگوهای این دو جمعیت به عنوان جمعیت مولوکایی در نظر گرفته شدند. میانگین وزنی میگوهای به گزین شده نسل صفر در جمعیت مولوکایی و های هلث به ترتیب در دامنه وزنی 30-28 و 32-30 گرم قرار داشتند که پس از درون آمیزی و برون آمیزی صورت گرفته میان آنها سه ذخیره M.H، H.H و H.M تولید شدند. نتایج مطالعات مولکولی حاکی از آن بود که هم شاخص های ژنتیکی و هم میزان رشد میگوهای ذخیره M.H نسل اول با میزان 94/0 گرم رشد در هفته بطور معنی داری بیشتر از دو ذخیره دیگر H.M و H.H (74/0 و 73/0 گرم رشد در هفته) بود که در نهایت به گزینی میگوهای نسل اول جهت تولید میگوهای نسل دوم از میان مولدین این ذخیره صورت پذیرفت. لیکن به دلیل آمیزش خویشاوندی صورت گرفته میان مولدین نسل اول مشاهده شد که شاخص های ژنتیکی نتاج بدست آمده حاکی از افزایش ضریب هم خونی و کاهش میزان تنوع ژنتیکی بود، به گونه ای که میزان رشد مولدین پرورش یافته در استخر گلخانه در طول 90 روز پرورش 44/1 گرم در هفته بود که بطور معنی داری این میزان کمتر از مقادیر بدست آمده از نسل اول بود. بنابراین بمنظور بهبود شاخص ژنتیکی و و وراثت پذیری صفات فنوتیپی در نتاج بدست آمده در نسل های مختلف می بایست علاوه بر تدوین شناسنامه ژنتیکی مولدین مراکز تکثیر و جلوگیری از آمیزش خویشاوندی مولدین یک خانواده، سعی نمود که اثرات محیطی در تمام نسل ها حذف گردد و شرایط نگهداری و پرورش ذخیره ها مختلف و نسل های حاصل از آنها یکسان در نظر گرفته شود.کلمات کلیدی: میگوی سفید غربی، جمعیت، شاخص ژنتیکی، شاخص فنوتیپی، به گزینی