تعیین تکنولوژی مناسب برای درجه بندی پیاز

از جمله عوامل تعیین کننده قیمت محصول پیاز، اندازه و خلوص آن است. انتخاب تکنولوژی مناسب درجه بندی پیاز علاوه بر کاهش هزینه های درجه بندی دستی، به محصول ارزش افزوده می بخشد. در تحقیق حاضر چهار روش مکانیکی درجه بندی پیاز شامل سرندی، غلتک ثابت واگرا، غلتک متحرک با فاصله انداز صفحه ای و غلتک متحرک با فاصله انداز غلتکی مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفت. به این منظور، در چهار دستگاه درجه بند که از روش های مذکور در آنها استفاده شده بود، مواردی مانند کارایی درجه بندی پیازها، قابلیت تنظیم دسته بندی، قابلیت افزایش تعداد دسته بندی، ظرفیت کاری ماشین، سهولت حمل و جابجایی و درصد آسیب مکانیکی و هزینه های به کارگیری، اندازه گیری و مقایسه گردید. طبق نتایج، احتمال قرارگیری صحیح پیاز در محدوده تنظیم شده برای روش های سرندی، غلتک ثابت واگرا، غلتک متحرک با فاصله انداز صفحه ای و غلتک متحرک با فاصله انداز غلتکی، به ترتیب 3/88 ،5/87 ، 5/87 و 5/84 درصد و قابلیت تکرار به ترتیب 1/99، 7/98، 6/97 و 96 درصد به دست آمد. ارزیابی روش های درجه بندی نشان داد که دستگاه استفاده شده در روش غلتک متحرک با فاصله انداز غلتکی قابلیت تنظیم تعداد دسته ها را دارا است. اندازه گیری درصد پیازهای آسیب دیده نشان داد که در دو روش غلتک متحرک با فاصله انداز صفحه ای و غلتک متحرک با فاصله انداز غلتکی آسیب جدی به پیازها وارد نمی شود در حالی که در روش های سرندی و غلتک ثابت واگرا تا حداکثر 5 درصد، آسیب دیدگی پیاز قابل رویت است. پس از تجمیع امتیازات اخذ شده در روش های متفاوت درجه بندی پیاز، به ترتیب، دستگاه های غلتک متحرک با فاصله انداز غلتکی، غلتک متحرک با فاصله انداز صفحه ای، غلتک ثابت واگرا و درجه بند سرندی در اولویت استفاده قرار گرفته و توصیه می شوند. همچنین برآوردهای اقتصادی نشان داد که به کارگیری روش های مکانیزه درجه بندی پیاز به طور متوسط موجب صرفه جویی 60 درصدی در هزینه ها می گردد.واژه های کلیدی: ابعاد، پیاز، درجه بندی، درجه بند سرندی، درجه بند غلتکی