نقش هویت ملی در پیشگیری از جرم

مطالعه تاریخ حقوق کیفری نشان می دهد که اندیشه پیشگیری از جرم و اصلاح مجرمین در نظامات حقوق کیفری مطمح نظربوده است زیرا از دیدگاه حقوق کیفری، بزهکار کسی است که بر اثر ارتکاب جرم مستحق مجازات است. نمودی از واکنشاجتماعی فایده نگر است که از طریق مبارزه سرکوب گرانه و به هدف پیشگیری از جرم است، این هویت به دنبال یک روش غیرسرکوب گرانه برای پیشگیری از جرم است، ایرانیان پیش از اسلام در عهد باستان و چه پس از آن یکتا پرست بوده اند و در زمرهنامور ترین مردم متدین دنیا بوده اند. ایرانیان خدا را دارای جسم نمی دانستند در کتیبه ها و سنگ نوشته ها بسیاری ک در همدانپاسارگاد و شهر پارسه و.... موجود است. بر یگانگی خدا تاکید شده است، شاید بتوان گفت که بن مایه باور مردم این سرزمین بارویکرد ویژه معنوی متکی بر خداباوری، مرگ و فانی دانستن دنیا، خردورزی، جان فرهنگشان و دانش اندوزی و راستی آیینشانمی باشد. آنها مردمانی دادگرو عدالتخواه و میانه رو بودند یعنی هویت ملی ایرانی هویت مملو از دینداری و خدا باوری بوده استو پس از ورود اسلام به ایران هویت ملی ایرانی جای نواقص خود را به فرهنگ مترقی اسلام داد و به عبارتی مردمان موحدایرانی با پذیرش تعالیم غنی و مترقی اسلام، برخوردار از یک هویت دینی متعالی شدند. اسلام به واسطه خصوصیات معنویخود، توانست به ایرانیان هویت جدیدی اعطا کند و به ایرانی بودن نیز معنای جدیدی بدهد که به نقش پیشگیرانه این هویت از جرم می پردازیم.

Keywords:

هویت , هویت ملی , پیشگیری از جرم , رفتار مجرمانه