رویکرد جغرافیایی در حقوق محیط زیست

از آنجا که قانون محیط زیست به طور کلی ارتباط فیزیکی با مکان دارد، بنابراین در مقیاس کلان قانون محیط زیست مربوط به چگونگی استفاده از منابع مختلف حاصل از زمین است و در این راه اکوسیستم از جایگاه و نقش مهمی برخوردار است و به عنوان سیستم پشتیبانی از حیات زمین عمل می کند اگرچه اکوسیستم ها بدون تنوع غنی نیستند، اکوسیستم ها را می توان از طریق خصوصیات محلی که در اختیار دارند و از طریق فرآیندها و الگوهای مختلفی که به چنین سیستم هایی نسبت داده می شود، طبقه بندی کرد این طبقه بندی نشان می دهد که چگنه اکوسیستم ها را می توان به صورت جمعی برای اهداف مدیریتی و تصمیم گیری ها در نظر گرفت از بین رفتن زیستگاه ، یا تخریب محیط زیست یا تخریب طبیعت فرآیندی است که به وسیله آن زیستگاه طبیعی برای وجود گونه های محلی موجودات زنده نامناسب می شوددر همان زمان، ارگانیسم های ساکن چنین مکان هایی به مکان های دیگر منتقل می شوند و یا از بین می روند که این امر تنوع زیستی را کاهش می دهد از بین بردن زیستگاه گونه ها عمدتاً در نتیجه فعالیت های انسانی رخ می دهد از آنجمله: استخراج منابع طبیعی، رشد شهرک های مسکونی و کشاورزی عوامل مهم دیگر شامل ورود به سیستم، ماهیگیری تجاری و معرفی گونه های مهاجم می باشد هر چند که گاها از بین رفتن زیستگاه نیز می تواند ناشی از دلایل طبیعی باشد، مثلاً فرایندهای زمین شناسی و تغییرات آب و هوایی که آن هم نتیجه فرایند نادرست انسان در طبیعت است براساس آنچه گفته شود بسیاری از مسال زیست محیطی همچنان مبهم ودور از نگاه حقوقدانان قرار دارد که در این مقاله به بازگویی مسائل جغرافیایی محیط زیست پرداخته و به این نتیجه رسیدیم که که طبیعت قوانین خاص خود را می طلبد و باید با آن طوری رفتار می کنیم که بر ما دیکته می کند چه بسا که پیامبر اکرم (ص) طبیعت را مادر انسان نامیده است.

Keywords:

حقوق , محیط زیست , جغرافیا , محیط , اکوسیستم