بررسی تاثیر آموزش مثبت اندیشی و دعا بررضایت از زندگی زنان سالمند مبتلا به افسردگی و اضطراب مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی و فوق تخصصی امام رضا (ع) شیراز سال 1397

هدف: افزایش تعداد سالمندان و رویارویی آنها با چالشهای متعدد اجتماعی، محدودیت های مالی ، کاهش سلامت جسمی و روانی بر سالمندان تاثیر منفی دارد و به موازات این مشکلات رضایت از زندگی سالمندان کاهش می یابد. بنابراین هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مثبت اندیشی و دعا بر میزان رضایت از زندگی زنان سالمند مبتلا به افسردگی و اضطراب مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی و فوق تخصصی امام رضا(ع) شیراز بود.روش: این پژوهش یک مطالعه ی شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون می باشد که طی آن83 زن سالمند مبتلا به اضطراب و افسردگی مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی و فوق تخصصی امام رضا (ع) شیراز که کمترین نمره را در میزان رضایت از زندگی دریافت کرده به روش نمونه گیری در دسترس و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ی مشخصات دموگرافیک و رضایت از زندگی سالمندان فرم Z بود. گروه آزمایش 8 جلسهی 90 دقیقهای(هفته ای یکبار) آموزش مثبت اندیشی و دعا دریافت نمودند اما گروه کنترل تحت مداخله قرار نگرفت. بلافاصله و یک ماه بعد از اتمام جلسات آموزشی هر دو گروه با پرسشنامه ی رضایت از زندگی سالمندان LSI-Z (Life Satisfaction Index-Z) Z ارزیابی شدند.یافته ها : میانگین نمره ی رضایت از زندگی از قبل تا یک ماه بعد از مداخله در گروه آزمایش از (7/6±2/89) به (12/08 ±2/44) بهبودی چشمگیری یافت. درحالیکه در گروه کنترل میانگین نمره ی رضایت از زندگی از (7/38 ±3/6) به (9/29 ±3/7) رسیده بود. با در نظرگرفتن زمان ، گروه و زمان در گروه اختلاف آماری معناداری بین دو گروه وجود دارد .( P رضایت از زندگی در سالمندان می گردد.

Keywords:

رضایت از زندگی , سالمندان , مداخلات روانشناسی مثبت گرا