تاثیر تنش خشکی روی صفات مورفوفیزیولوژیک موسیر Allium hirtifolium Boiss

با توجه به صنعت برداشت موسیر از رویشگاه های طبیعی، انجام مطالعه در زمینه بومی سازی این گونه گیاهی اهمیت فراوان دارد. در این پژوهش تاثیر اندازه پیاز و تنش خشکی بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک گیاه موسیر بررسی شده است. آزمایش به صورت کرت های خرد شده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل وزن پیاز در چهار سطح و آبیاری (انجام آبیاری کامل و عدم آبیاری) بود. در طول دوره رشد ویژگی های فیزیولوژیک مورد پایش قرار گرفتند و در پایان فصل نیز با انتخاب نمونه های تصادفی عملکرد و اجزای عملکرد موسیر در تیمارهای مختلف مورد بررسی قرار گرفت. در شرایط تنش خشکی و با افزایش یافتن وزن پیاز کاشته شده ، میزان کلروفیل b روند خاصی را نشان نمی داد. تنش خشکی توانست تعداد پیازهای تولید شده را کم نماید که این کاهش فقط برای پیازهایی با وزن 10 تا 20 گرم معنی دار بود. همچنین تنش خشکی سبب کاهش در طول ساقه شد که معنی دار بود. در اثر تنش خشکی میزان پروتئین افزایش یافت با این وجود میزان افزایش پروتئین معنی دار نبود. اثر تیمار وزن پیاز موسیر بر صفاتی مانند میزان کلروفیل b، طول ساقه، میزان پروتئین موسیرها معنی دار بود.

Keywords:

گیاهان دارویی , موسیر , کلروفیل , پروتئین