ارزش چرایی رویشگاه های شور

وضعیت کمبود علوفه طی دوره های خشکسالی، بیانگر آن است که جهت تامین بخشیاز علوفه، از طریق علوفه های کم آب بر و مقاوم به شوری و خشکی، باید راهکار خردمندانه ایاندیشیده شود. در این راستا، مرتعکاری گونه های غیربومی هالوفیت در رویشگاه های شور،به عنوان سیستم سودمندی برای تولید علوفه، درنظر گرفته شده است. در این ارتباط، آمارگمراه کنند های ارائه و نظرات متفاوتی در خصوص ادامه یا توقف مرتعکاری در شور هزارها،مطرح بوده است. ارزیابی جنبه های مثبت و منفی مرتع کاری گونه های غیربومی هالوفیت،لزوم توجه بیشتر به پتانسیل رویشگاه های شور و گونه های بومی هالوفیت، جهت تامینکمبود علوفه را متذکر می شود. از این رو، در گام اول باید ارزش چرایی رویشگاه های شوردر تغذیه دام و تامین علوفه، مشخص و در صورت لزوم، بر ایجاد چراگاه های مصنوعی یاشورورزی گونه های هالوفیت، اقدام گردد. ارزش چرایی رویشگاه های شور، بیانگر آن استکه هالوفیت ها در مقایسه با دیگر گونه های مرتعی، دارای مقادير زيادی پروتئين و مقادیركمتری انرژي متابولیسمی مي باشند. اين گونه ها به منظور اينكه به عنوان يك رژيم غذاييمناسب و كافي مطرح باشند، بايد با موادي كه انرژي زیادی دارند، به صورت مكمل مخلوطشوند. در این صورت، نقش آن در تامین علوفه در فصل غیررشد، مشابه تغذیه کنسانتره غنیاز ویتامین و ازت به عنوان مکمل غذایی است. آنچه مسلم است، به واسطه ارزش غذاییخوبی که رویشگاه های شور دارند، می توانند نقش بارزی در پرورش دام و به ویژه شترداری،ایفا نمایند.

Keywords:

تغذیه دام , خشکسالی , کیفیت علوفه , مرتعکاری , گونه های هالوفیت ها