تغذیه یکی از ابعاد اساسی زندگی و
امنیت غذایی از معیارهای توسعه انسانی بوده و از اهداف اصلی هر کشوری محسوب و از محورهای توسعه و از پایه های اساسی پرورش نسلهای آتی هست. بااینکه روستاییان بخش اعظم مواد غذایی موردنیاز خود و مناطق شهری را تأمین میکنند اما هم چنان از ناامنی غذایی رنج می برند بنابر بر اعلام سازمان خواروبار کشاورزی، بیشتر مبتلایان به سوءتغذیه در
مناطق روستایی کشورهای درحالتوسعه سکونت دارند. در یک نگاه کلی
امنیت غذایی به عنوان یک شاخص توسعه پایدار محسوب و تأمین
امنیت غذایی روستاییان یکی از محورهای اصلی توسعه روستایی می باشد. سازمان خواروبار کشاورزی (FAO, 1984)
امنیت غذایی را اطمینان از اینکه مردم در همه اوقات به غذای اصلی موردنیاز خویش دسترسی اقتصادی و فیزیکی دارند تعریف کرده است. به نظر میرسد که ناآگاهی، عادات نادرست غذایی، ضعیف بودن
وضعیت اقتصادی خانواده های روستایی، سطح پایین تحصیلات و نبود آموزش از دلایل نامناسب بودن تغذیه خانوارهای روستایی میباشد لذا پژوهش حاضر باهدف بررسی
وضعیت امنیت غذایی خانوارهای روستایی صورت گرفته است.