بررسی رابطه هوش معنوی با خودکارآمدی در دانش آموزان دختر شهر اهواز

هدف: هدف از این پژوهش بررسی رابطه هوش معنوی با خودکارآمدی دانش آموزان دختر شهر اهواز بود. روش این پژوهش زمینه یابی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شه اهواز در سال تحصیلی 99-89. از بین جامعه آماری مدارس شهر اهواز تعدادی مدرسه به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و از بین مدارس تعداد 100 دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه هوش معنوی کینگ (SISRI)، خودکارآمدی شرر و همکاران استفاده شد. یافته ها: به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از شاخص های توصیفی نظیر میانگین و انحراف معیار، و روش آماری تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که بین هوش معنوی با خودکارآمدی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش پیشنهاد می شود که مشاوران و مربیان آموزشی جهت تقویت خودکارآمدی هرچه بیشتر دانش آموزان به آموزش و تقویت متغیرهای روانشناختی چون هوش معنوی بپردازند.

Keywords:

هوش معنوی , خودکارآمدی , دانش آموزان دختر مقطع متوسطه