اثربخشی روش تدریس مبتنی بر یادگیری ترکیبی در دوره قرنطینه کرونا بر انگیزش پیشرفت و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان

تحقيق حاضر سعي دارد به بررسي اثر بخشي روش تدريس مبتني بر يادگيری ترکيبي در دوره قرنطينه کرونا بر انگيزش پيشرفت و اهمال کاری تحصيلي دانش آموزان بپردازد، روش تحقيق استفاده شده در اين پژوهش، روش گروه کنترل با پيش آزمون –پس آزمون است که جزء روش های نيمه آزمايشي است. هدف استفاده از اين روش ازريابي اثر بخشي روش تدريس مبتني بر يادگيری ترکيبي در دوره قرنطينه کرونا در انگيزش پيشرفت واهمال کاری تحصيلي دانش آموزان دختردوره ابتدايي است. جامعه ی آماری کليه دانش آموزان دختر ابتدايي شهر آبگرم مي باشد و نمونه گيری به صورت خوشه ای چندمرحل های انجام و تعداد 50 نفر به عنوان حجم نمونه آماری انتخاب گرديد ( 25 نفر آزمايش و 25 نفر کنترل). ابزار اندزه گيری تحقيق حاضر پرسشنامه استاندارد انگيزش پيشرفت هارتر ( 1980 ) و اهمال کاری تحصيلي سولومون ( 1984 ) مي باشد که روايي آن مور تاييد اساتيد و پايايي آن به ترتيب با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ 0/80 و 0/75 برآورد وتاييد گرديدودوره آزمايشي تحت عنوان مدل های ترکيبي در 6جلسه، 30 دقيقه ای بصورت مجازی اجرا گرديد ، ماحصل يافته ها نشان داد که روش تدريس مبتني بريادگيری ترکيبي در دوره قرنطينه کرونا برانگيزش پيشرفت واهمال کاری تحصيلي دانش آموزان تاثير گذار مي باشد .

Keywords:

یادگیری ترکیبی , انگیزش پیشرفت , اهمال کاری تحصیلی , کرونا