ارزیابی اثر بخشی آموزش تاب آوری بر هوش هیجانی نوجوانان حاشیه نشین کم برخوردار قلعه نو شیراز در سال 1398

مقدمه: با توجه به ارتباط متقابل بین هوش هیجانی و تاب آوری می توان با آموزش تاب آوری باعث افزایش هوش هیجانی شد، همین طور مطالعات نشان داده اند هر چه میزان هوش هیجانی بیشتر باشد تاب آوری نیز بیشتر می شود بنابراین مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر بخشی آموزش تاب آوری با استفاده از مدل پرسید بر هوش هیجانی نوجوانان حاشیه نشین کم برخوردار قلعه نو شیراز در سال 1398 انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه نیمه تجربی در سال 1398 بر روی 213 نفر دانش آموزان حاشیه نشین منطقه قلعه نو در شیراز انجام شد. روش نمونه گیری خوشه ای بود. پیامدهای مطالعه هوش هیجانی و مولفه های آن بود که قبل و دوماه پس از مداخله توسط گروه آزمایش سنجش شد . داده ها پس از ورود به نرم افزار آماری 20 SPSS توسط آزمون های آماری تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج: بر طبق نتایج آزمون تی زوجی ، قبل و بعد از مداخله آموزشی در گروه آزمایش ، بین مولفه های هوش هیجانی و میانگین نمره هوش هیجانی کل تفاوت معناداری مشاهده شد ( P<0.05 ). نتیجهگیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد، آموزش تاب آوری نقش موثری در افزایش هوش هیجانی و مولفه های آن دارد بنابراین پیشنهاد می شود تا حد امکان به آموزش تاب آور ی پرداخته شود .

Keywords:

هوش هیجانی , تاب آوری , نوجوانان , مدل پرسید