تاثیر آبیاری تکمیلی و کاربرد میکوریزا و ازتوباکتر بر مولفه های پرشدن دانه ی جو تحت شرایط دیم

به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی و کاربرد میکوریزا و ازتوباکتر بر مولفه های پرشدن دانه ی جو در شرایط دیم، آزمایش فاکتوریلی در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1395 انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل سطوح آبیاری (عدم آبیاری یا دیم، آبیاری تکمیلی در50 درصد مراحل آبستنی و سنبله دهی) و کاربرد کودهای زیستی در چهار سطح (عدم کاربردبه عنوان شاهد، کاربرد میکوریزا، ازتوباکتر، کاربرد توام ازتوباکتر و میکوریزا) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین طول دوره موثر پرشدن دانه و حداکثر وزن دانه (به ترتیب 32/06 روز و 58/3 میلی گرم) در آبیاری تکمیلی در مرحله آبستنی با کاربرد توام میکوریزا وازتوباکتر، و کمترین مقادیر این صفات در شرایط دیم و بدون کاربرد کودهای زیستی به دست آمد. بیشترین سرعت پر شدن دانه 1/9) میلی گرم در روز) در شرایط دیم بدون کاربرد کودهای زیستی و کمترین آن در شرایط آبیاری تکمیلی در مرحله آبستنی باکاربرد میکوریزا به دست آمد. آبیاری تکمیلی در مرحله آبستنی با کاربرد توام میکوریزا با ازتوباکتر عملکرد دانه را 29/87 درصد در مقایسه با عدم کاربرد کودهای زیستی تحت شرایط دیم افزایش داد.

Keywords:

تنش خشکی , رنگدانه های فتوسنتزی , سرعت پر شدن , کودهای زیستی