دوست و همنشین خوب در باب هشتم گلستان سعدی

ادبیّات فارسی از آغاز تا به حال با دو بال شعر و نثر در عرصه ی اخلاق به جولان در آمده است و شاعران و نویسندگانی که به اخلاق و تعالی انسان دلبستگی داشتند، از طریق القاء افکار دینی و عرفانی، در جامعه، اثریعمیق بر جای گذاشتند. شعر و نثر فارسی، در حوزه ی ادبیّات تعلیمی، این وظیفه را بر عهده داشته است. با این توصیف «گلستان سعدی» از جایگاه ادبی و انسانی والایی بهرهمند است. «گلستان» خرمنی بزرگ از حکمت و فضیلت است و باید از آن طریق، زندگی را آموخت. این مقاله، با روش توصیف و تحلیل محتوا و با هدف تبیین آموزه های تربیتی، در باب هشتم گلستان، به بررسی برخی از ویژگی اخلاقی-تربیتی در آداب انتخاب دوست خوب، از جمله: «خیرخواهی»، «رازداری»، «اعتدال داشتن»، «پرهیز از بدخویی»، «قانع بودن»، «مخلص بودن»، «دوری از حسادت»، «پرهیز از دروغگویی» و «موحّد بودن» می پردازد، که برای جوانان امروز و آیندگان، مفید خواهد بود. گلستان «منشور تربیتی» ادب «اسلامی– ایرانی» است.

Keywords:

سعدی , گلستان , باب هشتم , دوست , دوستیابی