تحلیل عناصر هنری حکایت «جوان گنهکار و ملائکه موکل عذاب» در الهی نامه عطار

یکی از حکایت های پندآموز مثنوی «الهی نامه» عطار نیشابوری، حکایت «جوان گنهکار و ملائکه عذاب» است که محتوای آن پیرامون حتمی بودن عذاب روز قیامت برای جوانی گنهکار و بخشش نهایی وی توسط خداوند است. در این مقاله با اتخاذ روش توصیفی- تحلیلی و با هدف شناسایی و تحلیل ساختار هنری، این حکایت به رشته تحریر درآمده است. نتایج تحقیق نشان می دهد پیرنگ حکایت دارای ارتباط علت و معلول و آغاز و انجام خاصی است. زاویه دید روایت به صورت سوم شخص و راوی عطار نیشابوری است که وقایع داستان را بیان می کند. گفت و گوهایی میان شخصیت های داستان که عبارتند از خداوند متعال، ملائکه عذاب و جوان گنهکار صورت می پذیرد که موجب تنوع و پویایی حکایت شده است. صحنه پردازی شامل مکان و زمان داستان است. هدف تربیتی داستان در ورای شخصیت های آن قرار دارد که همان فرمان به عدم یأس از رحمت واسعه الهی، با وجود حتمی بودن عذاب و قضای الهی است.

Keywords:

عطار نیشابوری , الهی نامه , تحلیل عنصار هنری , حکایت جوان گنهکار و ملائکه عذاب