توسعه شهری کلان شهر شیراز با تمرکز بر قراردادهای ساخت، بهرهبرداری و واگذاری در دوران پساتحریم

قرارداد ساخت، بهره برداری و واگذاری نوعی از قراردادهای اقتصادی است که معمولاً بین سازمان هایدولتی یا نیمه دولتی از یک طرف و شرکت های بخش خصوصی از طرف دیگر منعقد می گردد. در این نوعقرارداد، شرکت بخش خصوصی متعهد می شود که سرمایه گذاری لازم برای انجام یک پروژه (معمولاً بزرگ وزیرساختی) را انجام داده، سپس به مدت محدودی از آن در عوض سرمایه گذاری انجام داده بهره برداری نماید، ودر نهایت آن را به شکل کامل و فعال به طرف مقابل تحویل دهد . این قراردادها را می توان یک روش مطمئنجذب سرمایه خصوصی دانست که کنترل استراتژیک شهرداری را حفظ خواهد کرد. این روش در زمانپساتحریمی پیشرو که امکان رشد اقتصادی محقق خواهد شد، تامین مالی پروژه های شهری و مدیریتکارآمدی که بتواند سرمایه گذاران بین المللی را برای اجرای پروژه ها وارد کشور نماید فاکتور تعیین کننده ایخواهد بود. در این پژوهش تلاش شده است به ارزیابی میزان اثربخشی قراردادهای ساخت، بهره برداری وواگذاری در دوران پساتحریم و در خصوص اجرای پروژه های عمرانی شهرداری ها پرداخته شود. برای این مهمپس از تهیه پرسشنامه و توزیع آن بین جامعه هدف، نتایج پرسشنامه ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایجتحقیق حاکی از آن بود که استفاده از مدل قراردادی ساخت، بهره برداری و واگذاری نسبت به سایر روش هایسرمایه گذاری در تبیین ضمانت های سرمایه گذاری، شفافیت، و سود مطلوبتر است.

Keywords:

توسعه شهری , کلان شهر شیراز , پروژه های شهرداری , قراردادهای ساخت , بهرهبرداری و واگذاری , پساتحریم , تحلیل سلسله مراتبی , AHP