بررسی تاثیر فرم های منحنی و زاویه دار در مراکز آموزشی سندروم داون(کم توانان ذهنی)

کم توانان ذهنی افرادی هستند که به لحاظ جسمی، فکری، عاطفی و رفتاری با سایر انسان ها متفاوت بوده و مشکلاتی در یادگیری و ارتباط ، مهارت های اجتماعی ، تحصیلی و حرفه ای و تاخیر در رشد دارند.این افراد به دلیل داشتن روحیه احساسی و عاطفی شدید نیازمند توجه بیشتر بوده و برای شکوفایی استعدادهایشان به محیط های ویژه ای نیازمند می باشند.انگیزه های حسی که این کودکان ازمحیط پیرامونش دریافت می کنند برای پیشرفت او اهمیت حیاتی دارد و این به عهده معماران است که در فرایند طراحی، این دیدگاه ها را با نیازهای کودکان و نوجوانان تلفیق کنند و فضا هایی منطبق با نیاز هایشان فراهم آورند.در این مقاله سعی شده است با روش اسنادی و کتابخانه ای با بررسی فرم های منحنی و نرم و فرم های زاویه دار و تیز در فضای آموزشی و پرسش و گفتگو با نوجوانان کم توان ذهنی میزان علاقه و تاثیر این نوع فضاها در کاهش استرس و ارتقا یادگیری این افراد بررسی شود . نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که فضای با فرم منحنی و نرم با ویژگی روحی این کودکان همخوان تر است و چرا که ذهن افراد کم توان ذهنی در درک و شناسایی فرم های منحنی و خطوط نرم بهتر عمل می کند . فهم اینگونه فرم ها برای آنها آسانتر است و ذهن آنها کمتر به چالش کشیده می شود .

Keywords:

کم توان ذهنی , فرم منحنی و نرم , فرم زاویه دار , فضای آموزشی