اروند رود در گستره اساطیر ایران و شاهنامه فردوسی

اروند رود در گستره اساطیر ایران و شاهنامه فردوسی عنوان نوینی ست که اتیمولوژی (ریشه شناسی) واژگانی آن را در واژه های «رنگها»، «ارنگ»، «ائورونت» و «اروند رود» می کاود. سیر و تطور واژگانی اروند رود در متون کهن نظیر اوستا، بندهش و شاهنامه فردوسی بر جنبه های اساطیری این رود دلالت می کند و در این گذر واژگانی به انطباق آن با تیگره (دجله) می رسد. قداست اروند رود در پی آفرینش آن بوسیله ایزد و ایزد بانوان در دین بهی به خوبی تبیین می گردد. گزارش فردوسی شاعر حماسه سرای بی بدیل، در سترگ نامه شاهنامه و گذر از اروند رود بر راز آمیز بودن آن حکایت می کند. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی نشان های اساطیری و تاریخی اروند رود را یکجا گزارش می دهد؛ سیر ریشه شناختی آن را ارزیابی می کند و هاله مقدس گونه اروند رود را به عنوان هدف پژوهشی در بیان نوین از نگاه تطبیقی اساطیری و تاریخی با شاهنامه فردوسی تبیین می نماید. تطبیق نام های اساطیری با واقعیت های تاریخی، تحول زبان از فارسی میانه به فارسی نو در پی همین ریشه شناختی و هویت یابی نوین آن همه در این گستره قابلیت دیداری و عینی می یابد. پیشگویی های ستیز و نبرد در کرانه اروند رود و ظهور سوشیانت، موعود دینی زرتشتی، در آخرین هزاره به «جنگ عراق و ایران » و پیروزی ایرانیان در دوره معاصر ارتباط دارد و از این جهت کاوش اساطیری و شاهنامه فردوسی توامان با هم در نگاه نوین و دستاوردی نو، اروند رود را در خاستگاه والای دینی جای می دهد.

Keywords:

اساطیر , شاهنامه , سوشیانت , اتیمورلوژی دجله , اروند رود