اضطراب اجتماعی و خود شفقتی در نوجوانان

اختلال اضطراب اجتماعی، بیماری روحی رایجی در سنین آغاز جوانی است. بر اساس شواهد اولیه، خودشفقتی پائین بر اضطراب اجتماعی بزرگسالان تأثیر میگذارد اما پژوهش مربوط به جوانان با پیشرفت کمی روبه رو بوده اند. این پژوهش به بررسی رابطه ی بین خودشفقتی و اضطراب اجتماعی در نوجوانان میپردازد. همچنین به بررسی نقش واسط سه مکانیزم شناختی میپردازد: ترس از ارزیابی منفی، توجه متمرکز بر خود و اجتناب شناختی. در مجموع 316 نوجوان (با سنین 14 تا 18 سال، 54 درصد مذکر) در این بررسی شهر تهران شرکت کردند و 7 پرسشنامه را تکمیل کردند. خودشفقتی دارای همبستگی معکوس با اضطراب اجتماعی و اندازه ی تأثیر بزرگ بود .(r=-0.551) این نتیجه تا اندازه ای بر اساس ترس از ارزیابی منفی و اجتناب شناختی حل شد اما برای توجه خودمحور تغییری به دست نیامد. خودشفقتی، اضطراب اجتماعی را بالاتری از معیارهایی مثل افسردگی و علائم اضطراب پیشبینی کرد. یافته ها نشان میدهند خودشفقتی در توسعه ی اضطراب اجتماعی، عامل مهمی خواهد بود و از این رو روشهای درمانی که خودشفقتی را هدف قرار میدهند میتوانند در پیشگیری از اضطراب اجتماعی نوجوانان یا درمان آن سودمند باشند.

Keywords:

خود شفقتی , اضطراب اجتماعی , افسردگی , اضطراب , اختلالهای حالت روحی , نوجوانی