روانشناسی زبان ادبی در آثار شاعران ایرانی
Publish place: The 7th Scientific & Research Conference on the Development and Promotion of Educational Sciences & Psychology in Iran
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 296
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
EPCONF07_046
تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1400
Abstract:
اصولا آنچه که در عمق یک پدیده ادبی می توان دید، بازتاب نقاط سپید و سیاه برآمده از برداشتگاه زندگی شخصی و روانی شاعر است که از رویدادها و اتفاقات روزگار وی نشأت می گیرد و مجموعه ای هماهنگ و دلکش از زندگی و رنگ و صورت اوست. مجموعه عوامل درونی و بیرونی که هر دم و باز دم ضرب آهنگ تفکرات خالق اثر را باز می تاباند، که برگرفته از تفکرات ذهن شاعر است که هر دو را می توان دو روی یک سکه قلمداد نمود. بر پایه این گفتار، زبانشناسان بر این باورند که زبان تحت تأثیر عوامل درونی و بیرونی تأثیر گذار در فرد قابلیت تغییر و تحول می باشد؛ به نحوی که ترس، هیجان، خشم و عوامل اجتماعی، می تواند باعث تغییر در گفتار فرد گردد و یا حتی الامکان به صورت رمز در فضای سوررئالیسم حاکم در نوشته های وی نمود یابد؛ همچنین این عوامل گاهی آنقدر ملموس است که تا آخر عمر، به قول چامسکی به صورت لکنت های زبانی، کشیدگی های صوتی و گاها دشواری تلفظ بروز می کند. به همین خاطر امکان اداره مدیریت ذهن و زبان فرد سلب می گردد و در گفتار و کردار و رفتارشان بروز می کند.
Keywords:
Authors
شهرام ساری اصلانی
دکتری زبان و ادبیات فارسی غنایی Ph.D دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان. ایران،