بررسی تأثیر هوش سازمانی بر تاب آوری (انعطاف پذیری) سازمانی با توجه به نقش متغیر میانجی رهبری تحول آفرین در آموزش و پرورش شهرستان سقز

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تعیین تأثیر هوش سازمانی بر تاب آوری سازمانی با توجه به نقش متغیر میانجی رهبری تحول آفرین در آموزشو پرورش شهرستان سقز میباشد. دسته بندی این پژوهش برحسب هدف در زمره ی تحقیقات کاربردی میباشد. همچنین بر اساس گردآوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی پیمایشی میباشد، که به شیوه میدانی انجام گرفته است و از لحاظ زمانی مقطعی میباشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارمندان اداره آموزش وپرورش سقز است که تعداد آنها 64 نفر میباشد. از آنجایی که جامعه آماری در این پژوهش محدود است، یعنی حجم جامعه مشخص میباشد کلیه اشخاص جامعه را به عنوان نمونه انتخاب می کنیم یعنی روش نمونه گیری ما انتخاب در دسترس میباشد جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه انجام گرفت که در این تحقیق از سه پرسشنامه استاندارد الف) پرسشنامه هوش سازمانی کارل آلبرخت (2002) ب) پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) ج) رهبری تحول آفرین باس و آولیو (2000) استفاده شده است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد که نتیجه آزمون تحلیل مسیر بیان میکند که مقدار اثر مستقیم هوش سازمانی بر رهبری تحول آفرین برابر 0/82 است که در سطح p< 0. 01 معنادار میباشد. همچنین اثر مستقیم رهبری تحول آفرین برتاب آوری برابر 0/42 است که در سطح p <0. 01 معنادار میباشد، همچنین مقدار اثر مستقیم هوش سازمانی بر روی تاب آوری برابر 0/52 مثبت و مستقیم است که در سطح p <0. 01 معنادار میباشد، بنابراین میتوان گفت هر چه هوش سازمانی اشخاص بالاتر باشد، تاب آوری آنها نیز بالا خواهد بود. همچنین مقدار اثر غیرمستقیم هوش سازمانی بر روی تاب آوری با میانجیگری رهبری تحول آفرین برابر 0/34 هست که این مقدار هم در سطح p< 0. 01 معنادار میباشد. در نهایت مقدار اثر کلی هوش سازمانی بر تاب آوری سامانی برابر 0/86 هست که مقدار بالایی میباشد.

Keywords:

هوش سازمانی , تاب آوری سازمانی , رهبری تحول آفرین , آموزش و پرورش شهرستان سقز