بررسی تطبیقی تصویرپردازی هنری در اشعار احمد وائلی و نصرالله مردانی (با تکیه بر تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه)

علم بلاغت در سخن، بویژه در زبان شعر، متضمن فنونی بیانی چون تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه است که در دایره تصویرپردازی هنری می گنجند. تصویرپردازی هنرییکی از عوامل مؤثّر در گیرایی شعر موفقیت آمیز شاعر است و در مطالعات نقد ادبی و ادبیات تطبیقی، حائز اهمیت است که با بررسی تطبیقی آن در ابیات عربی و فارسی و مشخص نمودن وجوه اشترک و اختلاف آن بر زیبایی و شگردهای زبانی آن می افزاید لذا در این جستار، سعی شده است با روشی تحلیلی- توصیفی با محوریت تطبیقی مکتب آمریکایی از میان شعر عربی، شعر احمد وائلی – شاعر معاصر عراق- و از میان شعرفارسی، شعر نصرالله مردانی – شاعر متعهد معاصر ایران- که بن مایه های مشترک تصویرپردازی هنری دارند انتخاب شوند و نتایج پژوهش حاکی از آن است که کاربرد تصویرپردازی هنری در اشعارشان، باعث زیبایی و پویایی اثر ادبیشان میشود و ذهن خواننده را به تکاپو وا میدارد و میزان بسامد تصویرپردازی هنری در تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه هر دو به یک اندازه است. استفاده ی احمد وائلی از مفاهیمی دینی و توجّه نصرالله مردانی به مظاهر طبیعت و مفاهیم تعلیمی از بارزترین وجوه اختلاف آنها در به کاربردن تصویرپردازی هنری است.

Keywords:

تصویرپردازی هنری , احمد وائلی , نصرالله مرداتی.