گاهنگاری و روند تداوم استقرار شهر جندیشاپور با تکیه بر شواهد باستانشناختی

تلاش پادشاهان ساسانی در احداث شهرها به اندازهای درخشان بود که بهنام هر یک از آنها یک یا چند شهر به ثبت رسیده است. چنانکه از منابع تاریخی برمیآید، جندی­شاپور یکی از شهرهای مشهور شاپور اول در خوزستان است که همانند بیشاپور با پلان مستطیلیشکل ساخته شده بود و همانند بیشاپور، از یکطرف به رودخانهی سیاه منصور محدود بود. لیکن در اینجا قلعه و دژی وجود نداشته تا از شهر حفاظت کند. باوجود کثرت مکتوبات تاریخی درخصوص این شهر عصر ساسانیان اطلاعات اندکی دربارهی تاریخ دقیق احداث و روند تداوم استقرار آن در دست است. همچنین سازمان اجتماعی ساکنان شهر و عملکرد محلههای آن در هاله­ای از ابهام قرار دارد. بهمنظور رفع ابهاماتی از ایندست، مطالعات باستان­شناسانه نگارندگان با نقشهبرداری و تهیه عکس هوایی از این شهر و سپس بررسی سامانمند باستان­شناختی در آن به انجام رسید و درمجموع چهل و یک تپه باستانی شناسایی و ثبت شد. هدف پژوهش حاضر شناخت دوره­های استقراری و چگونگی روند تداوم شهر تا دوره­های اسلامی بود. نتایج گونه­شناختی، مطالعهی تطبیقی یافته­های سطحی، گاهنگاری و شناخت دوره­های استقراری این شهر را در پی داشت و روشن ساخت که استقرار در آن تا قرون متاخر اسلامی تداوم داشته است.

Keywords:

شهر جندیشاپور , گاهنگاری , باستانشناسی , سفال اسلامی , سفال ساسانی