اثربخشی برنامه آموزش مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی در افزایش شادکامی معلمان

نقش الگویی معلم در پرورش کودکانی سالم و شاد و نقش معمارگونه او در ساختانسان هایی توانمند و برخوردار از عواطف مثبت اهمیت و ضرورت پرداختن به سلامتروان شناختی این قشر از جامعه و ارتقای شادکامی آنان را روشن می سازد. این پژوهش باهدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی در افزایش شادکامی معلمان انجامشد. طرح این پژوهش از نوع طرح های نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون- پس آزمونبا گروه کنترل است. جامعه آماری آن کلیه معلمان زن شاغل در آموزش وپرورش شهرستانرامسر با حجم ۷۵۰ نفر بود که از میان آنان، با روش تصادف ی خوشه ای ۲۶۰ نفر انتخاب وپرسشنامه شادکام ی آکسفورد (آرجیل، مارتین و کراسلند ، ۱۹۸۹) را تکمیل کردند. از میانافرادی که پایین ترین نمره را در شادکامی داشتند، ۳۰ نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش وکنترل به طور تصادفی جایگزین شدند. معلمان گروه آزما یش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ایتحت آموزش بسته آموزشی بهبود کیفیت زندگی فریش (۲۰۱۶) قرار گرفتند. در پایان، هردو گروه کنترل و آزمایش مجددا به پرسشنامه شادکامی پا سخ دادند. برای تجزیه وتحلیلداده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتا یج نشان داد که برنامه آموزشمبتنی بر بهبود کیفیت زندگی باعث افزایش شادکامی معلمان گروه آزمایش شده است. ازانجام این پژوهش می توان نتیجه گرفت که رو یکرد مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی با تمرکزبر نقاط قوت معلم، پرداختن به هدف ها و آرزوهای او و بهبود سلامت روانی، باعث افزایششادکامی می شود.

Keywords:

سلامت روانی , شادکامی , کیفیت زندگی